Ik was onderstaande tekst pas ergens tegen gekomen. Hij is een beetje cliché, maar wel waar. Om mezelf (en misschien anderen) er af en toe nog eens aan te herinneren zet ik ‘m ook maar hier op m’n site neer:

Tijdens een college plaatst de professor een aantal voorwerpen op tafel. Zonder iets te zeggen pakte hij een grote glazen pot en vulde het met golfballen. Hij vroeg toen aan de studenten of was de pot vol was. De studenten waren het er onderling mee eens dat de pot vol was.

Vervolgens pakte de professor een doosje met kleine kiezelstenen en gooide die in de pot. Hij schudde met de pot en de kiezelsteentjes vulden in de openingen tussen de golfballen. Hij vroeg toen of de pot vol was. Opnieuw bevestigden de studenten dat de pot vol was.
De professor pakte een doosje met zand en goot het in de pot. Natuurlijk ging het zand tijdens het schudden naar de openingen tussen de stenen. Hij vroeg weer of de pot vol was. De studenten antwoordden nu in koor: “Ja!”.

De professor pakte vervolgens twee kopjes koffie en goot het in de pot. Je zag hoe de koffie effectief de lege ruimtes tussen het zand vulde. De studenten lachten.

“Zo”, zei hij terwijl de studenten weer stil werden, “laten we zeggen dat de pot jouw leven vertegenwoordigt. De golfballen zijn de belangrijke zaken in het leven – zoals God, het gezin, je kinderen, je gezondheid, je vrienden en je favoriete bezigheden – dingen die je leven blijven vullen, zelfs als al het andere in de wereld zou zijn verdwenen. De kiezelstenen vertegenwoordigen andere zaken zoals je baan, je huis en je auto. Het zand vertegenwoordigt de kleine dingen in je leven.”

“Als je de pot eerst zou vullen met zand, dan was er geen ruimte meer voor de golfballen en kiezelstenen.” Hetzelfde geldt ook voor het leven. Spendeer je al je tijd en energie aan de kleine dingen, dan is er geen ruimte meer voor zaken die echt belangrijk voor je zijn. Besteed daarom aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor jouw geluk. Spel met je kinderen. Neem de tijd voor medische onderzoeken. Neem je partner mee uit eten. Er zal voldoende tijd over blijven om het huis schoon te maken en de financiën bij te werken.”

Toen vroeg één van de leerlingen wat de koffie vertegenwoordigt.
De professor glimlacht en zei: “Ik ben blij dat je die vraag stelt. Dat was om aan te tonen dat ongeacht hoe vol jouw dag lijkt te zijn, er altijd ruimte is om een paar kopjes koffie te drinken met een vriend.”

Jennie Santacroce