Toen ik in 1995 ging studeren was de AOR “Het Studentencafe” het kloppend uitgaanshart van studerend Eindhoven. Een gemiddelde donderdagavond trok over de 1000 klanten met soms uitschieters naar 1700. Als je “pas” rond 1 uur kwam aanzetten kon je achteraan in de rij plaats nemen, maar dat was altijd de moeite waard. De laatste tijd liep het bezoekersaantal echter dramatisch terug. Op 12 januari 2005 viel dan ook de onvermijdelijke beslissing: De AOR sluit haar deuren.
Het leek niet kapot te kunnen. Met name midden in de jaren 90 ging het geweldig met de AOR (voluit: Stichting Algemene OntmoetingsRuimte). Op de ranglijst afnemers van Dommelsch bier had de AOR een stabiele 2e plaats, soms verstoten van deze positie door de Efteling wanneer deze een goed seizoen achter de rug had. Het succes was niet alleen aan de openingstijden te danken. Het centrum van Eindhoven gaat op donderdagen immers dicht om 2 uur, terwijl je in de AOR door kon feesten tot 4 uur. Vlak voor iedere vakantie werd hier zelfs een uitzondering gemaakt en was de AOR open “tot de koeien loeien”. Hierbij sloten de deuren zich pas na het vrijwillige vertrek van de laatste klant, meestal ergens tussen 7 en 10 uur ’s ochtends. De prijs was natuurlijk ook een factor. Duur was het nooit (al is in 10 jaar de prijs van een biertje wel gestegen van 1 gulden naar 1 euro, maar ja. In een verloop van 10 jaar mag dat ook wel). Nee, het was meer dan dat. Iedere student ging nu eenmaal naar de AOR. Waar anders? Iedere avond had zijn eigen thema en er waren 3 barren, dus voor ieder wat wils. Als je alleen thuis zat en je had behoefte aan vrienden om je heen wist je waar je ze kon vinden. Achter een biertje in de AOR.
Ook ik kon gelijk de weg naar de AOR goed vinden. Geen donderdag ging voorbij zonder een bezoekje. Toen ik een jaar in Eindhoven studeerde ontmoette ik bij een sportvereniging bovendien Bommel (iedereen in de AOR had een bijnaam, vaak kende je niet eens de echte naam van iemand), die als portier werkte bij de AOR. Na een avondje samen doorzakken mochten we een keer blijven hangen toen de klanten naar buiten werden gewerkt, waarbij ik aan de praat raakte met de DJ’s aan de praat (Mars en Muis). Toen bleek dat er op dat moment een vacature was voor een DJ. Al jaren interesseerde ik mij voor muziek en draaien leek mij geweldig. Ik had dan wel geen ervaring, maar dat bleek geen probleem. Van niemand die in de AOR kwam werken werd verwacht dat ze ervaring hadden, op welk gebied dan ook. Niet veel later had ik dan ook mijn sollicitatiegesprek. Ik weet nog goed wat daarbij mijn antwoord was op de vraag waarom ik eigenlijk DJ wilde worden: “Wat is er nou mooier dan zo’n belangrijke bijdrage leveren aan een leuke avond voor zoveel mensen?”. Nog steeds kan ik me niet veel leukere dingen dan dat voorstellen.
Na de geslaagde intake begon mijn inwerktijd. Zoals iedereen die in de AOR wilde gaan werken moest er 6 keer (onbetaald) worden gewerkt waarbij je werd begeleid door iemand met veel ervaring. Daarbij diende je als toekomstig DJ ook breed te kunnen draaien. Om dat te verzekeren moest je op ieder type avond dat de AOR rijk was een keer werken. Dat varieerde van privefeestjes tot een avond die draaide om house of rock. Met name in die laatste stijl ben ik niet erg goed onderlegd, maar na flink wat huiswerk gedaan te hebben kon ik me ook daar doorheen slaan. Wat ook scheelde was dat ik de keer ervoor, toen er house gedraaid moest worden, een flinke egoboost had mogen ontvangen. De cdspelers in de AOR hadden pitch-controll, waarmee je de snelheid van een nummer kan aanpassen. Hierdoor wordt het ook mogelijk te mixen zoals dat met platen gebeurt. Bij 1 van mijn eerste pogingen hiertoe sprak mijn begeleider “Nou, dat heb je zeker vaker gedaan”. Tsja, dan kan je avond niet meer kapot natuurlijk….
In januari 1997 was het besluit genomen. Miels mocht DJ worden in de AOR! Bovendien kon ik al snel terecht op de meest gewilde plek in de AOR voor DJ’s: de donderdagavond in de hoofdbar. Iedere week weer was ik verantwoordelijk voor de muziek in een zaal waar een kleine 1000 man in stond. Iedere week weer was ik dan ook bloednerveus. Het was hard werken, maar als de avond eenmaal op gang was gekomen was het telkens weer genieten. Dat af en toe een cdspeler oversloeg of het licht eruit klapte deed er niet toe. Dat maakte deel uit van de charme van het werken bij de AOR. De stress van het weer recht zetten van het probleem maakte de voldoening na het oplossen eigenlijk des te groter.
Zo heb ik mij jaren prima geamuseerd. Nooit heb ik genoeg kunnen krijgen van het uitzicht op een menigte die uit zijn dak ging. Zelfs na jaren kon het me nog kippenvel geven. Geen enkele donderdag was dus saai, maar er waren wel donderdagen die daar nog bovenuit staken. Wat bijvoorbeeld ook erg leuk was, was dat er met enige regelmaat DJ’s werden ingehuurd. Zij draaiden meestal van 1 tot 3, waarna ik het af mocht maken tot 4 uur of later. Zo heb ik DJ’s als Lady Aida, Armana, Astrid, Barthezz, Erick E, DJ Jurgen, Michel de Heij en Ronald Molendijk in mijn voorprogramma gehad ;). Uiteindelijk vond ik toch de klanten het belangrijkst, dus de beste herinneringen heb ik aan stampvolle zalen zoals met de studenten introductie (intro) van Eindhoven, zeker wanneer ik daar mijn eigen stijl mocht draaien (in het begin populaire house, wat later via trance richting techno ging).
Na wat ervaring op te hebben gedaan ben ik in de AOR ook andere dingen gaan doen. Dat begon met het inwerken van nieuwe DJ’s. Later ben ik ook aangenomen als barkeeper waarna ik later ook barkeepers in spe ben gaan inwerken. De laatste jaren was ik ook actief in het zogenaamde “Medewerkers Orgaan”, dus een meer bestuurlijke taak.
Helaas begon het klantenaantal een tweetal jaar geleden behoorlijk terug te lopen. Het zat allemaal gewoon niet mee. Om te beginnen was er de eeuwige strijd tegen het imago, verder had de TU de toegangsweg naar haar terrein verlegd waarbij deze niet meer langs de AOR liep en bovendien had Stratumseind besloten dat de student een zeer interessante doelgroep is. En een bestuur dat geen ervaring heeft in ieder jaar wisselt kan natuurlijk erg moeilijk concurreren met professionals. Uiteindelijk zat er dan niets anders op dan de AOR te sluiten voordat faillisement voor de deur stond (met het risico dat de huidige bestuurders hoofdelijk aansprakelijk zouden worden gesteld).
Kortom: Het is triest maar waar. Na vele jaren trouwe dienst is de AOR afgeschreven. Een belangrijke plaats in zowel mijn leven als dat van vele andere studenten is verloren gegaan. Wellicht dat er ooit in de toekomst weer een dergelijk mooie kroeg zijn plaats kan vinden in Eindhoven. Wie weet… Wat mij betreft: ik zal je missen!
Wat links voor de geinteresseerde lezer:
- www.hetstudentencafe.nl
De AOR Homepage - www.zedd.nl
Veel foto’s (genomen tussen oktober 2001 en mei 2003). Vul in bij “keyword in albumtitel”: AOR - Cursor
Een aantal artikelen die zijn verschenen in het blad van de TU Eindhoven:
Pingback: Farewell AOR – the last pAORty – Miels.nl