Miels heeft een Solex gekocht!

Let op: Dit bericht is 17 jaar oud. Houd dat in gedachten bij het lezen...

Pas hadden we een personeelsfeestje. In Baarle-Nassau waren tal van activiteiten gepland: op tandems rijden, steppen, met quads scheuren en… een ritje op een Solex!

En wat een leuk dingetje is dat! Het maakt wel wat herrie, maar gaat in ieder geval stukken sneller dan fietsen. Met m’n haren in de wind besefte ik mij ook pas goed het voordeel van een snorfiets vergeleken met een brommer: je hoeft geen helm op! Het gaat dan misschien wat langzamer dan een brommer, maar dat maakt me eigenlijk weinig uit. Het gemak van zomaar op je gemotoriseerde fiets kunnen springen (want meer is een Solex niet) is echt geweldig. En geen gedonder met waar je je helm moet laten of wat dan ook.

Een zoektocht op internet leerde me ook dat de prijs wel meeviel. Al voor 200 euro kan je een Solex hebben. Maar daar zitten dan wel wat haken en ogen aan: tot een paar jaar geleden had je voor een snorfiets nog geen kentekenbewijs nodig. Tegenwoordig wel, maar er zijn nog veel Solexjes die nog niet “geschouwd” zijn, en dus nog geen kentekenbewijs hebben. En dat geintje kost je ook weer zo’n 150 euro. Maar bij het aanvragen van een kentekenbewijs wordt een snorfiets ook gekeurd (waarschijnlijk de enige keer in z’n bestaan). Dus dan moet hij ook helemaal in orde zijn. Nou, trek daar dus ook maar weer een paar tientjes voor uit. En dan nòg kan je een probleem hebben: als je de keuring doorstaan hebt en je Solex op de rollerbank komt te staan kan het je gebeuren dat hij nèt iets te hard rijdt voor een snorfietskenteken. Je bent dan dus officieel de “gelukkige” eigenaar van een brommer!

Om al dat gedonder te voorkomen had ik besloten om mijn zoektocht naar een Solex te beperken tot exemplaren die al voorzien waren van een kenteken. Al snel had ik er 1 op het oog die ook nog in de buurt stond (Helmond). Na een belletje met de eigenaar stond ik een paar dagen later dan echt naar een Solex te kijken. En het was liefde op het eerste gezicht. Na een proefrondje wist ik het zeker: dit wordt ‘m! En daar stond ik even later voor het postkantoor, 475 euro lichter maar een Solex rijker! Ik was met de trein naar Helmond gegaan. En je kan natuurlijk wel met Solex en al in de trein terug, maar dat was geen optie! Voor de gelegenheid had ik ook alvast een muts meegenomen: zo’n vliegeniersmuts, met zo’n flap aan de voorkant, en 2 aan de zijkanten voor over je oren. Om onze liefde te bezegelen hebben we de reis huiswaarts daarom tesamen ondernomen. En het werd alleen maar mooier. Het was een frisse maar mooie dag, en rijdend tussen velden en bossen zijn we via Mierlo en Geldrop uiteindelijk thuis aangekomen.

En sindsdien zijn we onafscheidelijk. Ik heb m’n fiets niet meer 1x aangeraakt. Overigens een tip voor iedereen die aandacht te kort komt: koop een Solex en zet een bijpassend hoofddeksel op! Aanspraak gegarandeerd! Mensen spreken je spontaan aan bij het verkeerslicht of in de stad, opgeschoten jongeren (met ongetwijfeld een technische opleiding) beginnen spontaan het Solex-lied te zingen (jawel, dat bestaat).

Kortom: we hebben veel lol samen. Ik kan niet wachten tot het lente wordt en we samen uit gaan toeren. Want ik kan je verzekeren: het leven is mooier vanaf een Solex!